Genesis 3.16

de Genesi 3.16 ubi dicitur "ad uirum tuum erit appetitus tuus" hic et hic disseritur quid eo appetitu appetatur et quomodo appetatur. ibi ponitur thesis quod ei appetitui inest quaedam aduersitas uel uincendi libido. talis thesis cum sancti Augustini sententia comparari potest; nam is in libro De ciuitate Dei 15.7 (ubi textum in quo conuersio potius quam appetitus Latine dicitur habere uidetur) feminam ad uirum conuersam et carnem ad animum conuersam comparat:

tum deinde addidit "quiesce; ad te enim conuersio eius, et tu dominaberis illius". potest quidem ita intelligi ad ipsum hominem conuersionem esse debere peccati ut nulli alii quam sibi sciat tribuere debere quod peccat. haec est enim salubris paenitentiae medicina et ueniae petitio non incongrua, ut ubi ait "ad te enim conuersio eius" non subaudiatur "erit" sed "sit" praecipientis uidelicet non praedicentis modo. tunc enim dominabitur quisque peccato si id sibi non defendendo praeposuerit sed paenitendo subiecerit; alioquin et illi seruiet dominanti si patrocinium adhibuerit accidenti. sed ut peccatum intelligatur concupiscentia ipsa carnalis de qua dicit apostolus "caro concupiscit aduersus spiritum" [Galat. 5.17] in cuius carnis fructibus et inuidiam commemorat qua utique Cain stimulabatur et accendebatur in fratris exitium bene subauditur "erit", id est "ad te enim conuersio eius erit, et tu dominaberis illius". cum enim commota fuerit pars ipsa carnalis quam peccatum appellat apostolus ubi dicit "non ego operor illud sed quod habitat in me peccatum" [Rom. 7.17] quam partem animi etiam philosophi dicunt esse uitiosam non quae mentem debeat trahere sed cui mens debeat imperare eamque ab illicitis operibus ratione cohibere; cum ergo commota fuerit ad aliquid perperam committendum si quiescatur et obtemperetur dicenti apostolo "nec exhibueritis membra uestra arma iniquitatis peccato" [id. 6.13] ad mentem domita et uicta conuertitur ut subditae ratio dominetur. hoc praecepit Deus huic qui facibus inuidiae inflammabatur in fratrem et quem debuerat imitari cupiebat auferri. "quiesce" inquit: manus ab scelere contine; non regnet peccatum in tuo mortali corpore ad oboediendum desideriis eius nec exhibeas membra tua iniquitatis arma peccato. "ad te enim conuersio eius": dum non adiuuatur relaxando sed quiescendo frenatur. "et tu dominaberis illius" ut cum forinsecus non permittitur operari sub potestate mentis regentis et beneuolentis assuescat etiam intrinsecus non moueri. dictum est tale aliquid in eodem diuino libro et de muliere quando post peccatum Deo interrogante atque iudicante damnationis sententias acceperunt in serpente diabolus et in se ipsis illa et maritus. cum enim dixisset ei "multiplicans multiplicabo tristitias tuas et gemitum tuum et in tristitiis paries filios" deinde addidit "et ad uirum tuum conuersio tua, et ipse dominabitur tui" [Gen. 3.16]. quod dictum est ad Cain de peccato uel de uitiosa carnis concupiscentia hoc isto loco de peccatrice femina ubi intelligendum est uirum ad regendam uxorem animo carnem regenti similem esse oportere. propter quod dicit apostolus "qui diligit uxorem suam se ipsum diligit; nemo enim unquam carnem suam odio habuit" [Ephes. 5.28-9]. sananda sunt enim haec sicut nostra non sicut aliena damnanda. sed illud Dei praeceptum Cain sicut praeuaricator accepit. inualescente quippe inuidentiae uitio fratrem insidiatus occidit. talis erat terrenae conditor ciuitatis.

Carolus Papa autem sacerdos hic hac alia sententia utitur quod ille appetitus feminae est libido sexualis, id est, quod eo appetitu femina ad uirum allicitur.

cupiditas laetitia metus tristitia

De ciuitate Dei liber 14:

14.6 nam quid est cupiditas et laetitia nisi uoluntas in eorum consensionem quae uolumus? et quid est metus atque tristitia nisi uoluntas in dissensionem ab his quae nolumus? sed cum consentimus appetendo ea quae uolumus cupiditas; cum autem consentimus fruendo his quae uolumus laetitia uocatur. itemque cum dissentimus ab eo quod accidere nolumus talis uoluntas metus est; cum autem dissentimus ab eo quod nolentibus accidit talis uoluntas tristitia est. et omnino pro uarietate rerum quae appetuntur atque fugiuntur sicut allicitur uel offenditur uoluntas hominis ita in hos uel illos affectus mutatur et uertitur.

14.7 nam cuius propositum est amare Deum et non secundum hominem sed secundum Deum amare proximum sicut etiam se ipsum procul dubio propter hunc amorem dicitur uoluntatis bonae quae usitatius in scripturis sacris caritas appellatur sed amor quoque secundum easdem sacras litteras dicitur. nam et amatorem boni dicit apostolus esse debere quem regendo populo praecepit eligendum [1 Tim. 3.1-10]. et ipse Dominus Petrum apostolum interrogans cum dixisset "diligis me plus his?" ille respondit "Domine, tu scis quia amo te". et iterum Dominus quaesiuit non utrum amaret sed utrum diligeret eum Petrus; at ille respondit iterum "Domine, tu scis quia amo te". tertia uero interrogatione et ipse Dominus non ait "diligis me" sed "amas me?" ubi secutus ait euangelista "contristatus est Petrus quia dixit ei tertio 'amas me?'" cum Dominus non tertio sed semel dixerit "amas me?" bis autem dixerit "diligis me?" unde intelligimus quod etiam cum dicebat Dominus "diligis me?" nihil aliud dicebat quam "amas me?" Petrus autem non mutauit huius unius rei uerbum sed etiam tertio "Domine" inquit "tu omnia scis; tu scis quia amo te" [Ioan. 21.15-17]. hoc propterea commemorandum putaui quia nonnulli arbitrantur aliud esse dilectionem siue caritatem aliud amorem. dicunt enim dilectionem accipiendam esse in bono amorem in malo. sic autem nec ipsos auctores saecularium litterarum locutos esse certissimum est. sed uiderint philosophi utrum uel qua ratione ista discernant. amorem tamen eos in bonis rebus et erga ipsum Deum magni pendere libri eorum satis loquuntur. sed scripturas religionis nostrae quarum auctoritatem ceteris quibusque litteris anteponimus non aliud dicere amorem aliud dilectionem uel caritatem insinuandum fuit. nam et amorem in bono dici iam ostendimus. sed ne quis existimet amorem quidem et in bono et in malo dilectionem autem nonnisi in bono esse dicendam illud attendat quod in psalmo scriptum est: "qui autem diligit iniquitatem odit animam suam" [10.6]. et illud apostoli Ioannis: "si quis dilexerit mundum non est dilectio Patris in eo [1 Ioan. 2.15]. ecce uno loco dilectio et in bono et in malo. amorem autem in malo (quia in bono iam ostendimus) ne quisquam flagitet legat quod scriptum est: "erunt enim homines se ipsos amantes amatores pecuniae" [2 Tim. 3.2]. recta itaque uoluntas est bonus amor et uoluntas peruersa malus amor. amor ergo inhians habere quod amatur cupiditas est; id autem habens eoque fruens laetitia est; fugiens quod ei aduersatur timor est; idque si acciderit sentiens tristitia est. proinde mala sunt ista si malus est amor; bona si bonus. quod dicimus de scripturis probemus. concupiscit apostolus dissolui et esse cum Christo [Philipp. 1.23]: et "concupiuit anima mea desiderare iudicia tua" uel si accommodatius dicitur "desiderauit anima mea concupiscere iudicia tua" [psal. 118.20] et "concupiscentia sapientiae perducit ad regnum" [sap. 6.21]. hoc tamen loquendi obtinuit consuetudo ut si cupiditas uel concupiscentia dicatur nec addatur cuius rei sit non nisi in malo possit intelligi. laetitia in bono est "laetamini in Domino et exsultate iusti" [psal. 31.11] et "dedisti laetitiam in cor meum" [psal. 4.7] et "adimplebis me laetitia cum uultu tuo" [psal. 15.11]. timor in bono est apud apostolum ubi ait "cum timore et tremore uestram ipsorum salutem operamini" [Philipp. 2.12] et "noli altum sapere sed time" [Rom. 11.20] et "timeo autem ne sicut serpens Euam seduxit astutia sua sic et uestrae mentes corrumpantur a castitate quae est in Christo" [2 Cor. 11.3]. de tristitia uero quam Cicero magis aegritudinem appellat [Tuscul. quaest. 3.10 sqq. et alibi] dolorem autem Virgilius ubi ait "dolent gaudentque" (sed ideo malui tristitiam dicere quia aegritudo uel dolor usitatius in corporibus dicitur) scrupulosior quaestio est utrum inueniri possit in bono.

14.8 quas enim Graeci appellant 

Latine autem Cicero constantias nominauit Stoici tres esse uoluerunt pro tribus perturbationibus in animo sapientis pro cupiditate uoluntatem pro laetitia gaudium pro metu cautionem; pro aegritudine uero uel dolore quam nos uitandae ambiguitatis gratia tristitiam maluimus dicere negauerunt esse posse aliquid in animo sapientis. uoluntas quippe, inquiunt, appetit bonum quod facit sapiens; gaudium de bono adepto est quod ubique adipiscitur sapiens; cautio deuitat malum quod debet sapiens deuitare; tristitia porro quia de malo est quod iam accidit nullum autem malum existimant posse accidere sapienti nihil in eius animo pro illa esse posse dixerunt. sic ergo illi loquuntur  ut uelle gaudere cauere negent nisi sapientem; stultum autem nonnisi cupere laetari metuere contristari. et illas tres esse constantias has autem quattuor perturbationes secundum Ciceronem secundum plurimos autem passiones. Graece autem illae tres, sicut dixi, appellantur

; istae autem quattuor

. haec locutio utrum scripturis sanctis congruat cum quaererem quantum potui diligenter illud inueni quod ait propheta "non est gaulere impiis, dicit Dominus" [Isai. 57.21.70] tanquam impii laetari possint potius quam gaudere de malis quia gaudium proprie bonorum et piorum est. item illud in euangelio "quaecumque uultis ut faciant uobis hominis haec et uos facite illis" [Matth. 7.12] ita dictum uidetur tanquam nemo possit aliquid male uel turpiter uelle sed cupere. denique propter consuetudinem locutionis nonnulli interpretes addiderunt "bona" et ita interpretati sunt "quaecumque uultis ut faciant uobis homines bona". cauendum enim putauerunt ne quisquam inhonesta uelit sibi fieri ab hominibus, ut de turpioribus taceam, certe luxuriosa conuiuia in quibus se si et ipse illis faciat similia hoc praeceptum existimet impleturum. sed in Graeco euangelio unde in Latinum translatum est non legitur "bona" sed "quaecumque uultis ut faciant uobis homines haec et uos facite illis" credo propterea quia in eo quod dixit "uultis" iam uoluit intelligi "bona". non enim ait "cupitis". non tamen semper his proprietatibus locutio nostra frenanda est sed interdum his utendum est et cum legimus eos quorum auctoritati resultare fas non est ibi sunt intelligendae ubi rectus sensus alium exitum non potest inuenire sicut ista sunt quae exempli gratia partim ex propheta partim ex euangelio commemorauimus. quis enim nescit impios exsultare laetitia? et tamen "non est gaudere impiis, dicit Dominus". unde nisi quia gaudere aliud est quando proprie signateque hoc uerbum ponitur? item quis negauerit non recte praecipi hominibus ut quaecumque sibi ab aliis fieri cupiunt haec eis et ipsi faciant ne se inuicem turpitudine illicitae uoluptatis oblectent? et tamen saluberrimum uerissimumque praeceptum est "quaecumque uultis ut faciant uobis homines eadem et uos facite illis". et hoc unde nisi quia hoc loco modo quodam proprio uoluntas posita est quae in malo accipi non potest? locutione uero usitatiore quam frequentat maxime consuetudo sermonis non utique diceretur "noli uelle mentiri omne mendacium" [Eccli. 7.14] nisi esset et uoluntas mala a cuius prauitate illa distinguitur quam praedicauerunt angeli dicentes "pax in terra hominibus bonae uoluntatis" [Luc. 2.14]. nam ex abundanti additum est "bonae" si esse non potest nisi bona. quid autem magnum in caritatis laudibus dixisset apostolus quod non gaudeat super iniquitate [1 Cor. 13.6] nisi quia ita malignitas gaudet? nam et apud auctores saecularium litterarum talis istorum uerborum indifferentia reperitur. ait enim Cicero orator amplissimus "cupio, patres conscripti, me esse clementem" [Orat. in Catil. 1.2]. quia id uerbum in bono posuit quis tam peruerse doctus existat qui non eum "cupio" sed "uolo" potius dicere debuisse contendat? porro apud Terentium flagitiosus adolescens insana flagrans cupidine "nihil uolo aliud" inquit "nisi Philumenam". quam uoluntatem fuisse libidinem responsio quae ibi serui eius senioris inducitur satis indicat. ait namque domino suo "quanto satius est te id dare operam quo istum / ex animo amorem amoueas tuo / quam id loqui quo magis libido frustra accendatur tua?" [Andria 2.1.6-8] gaudium uero eos et in malo posuisse ille ipse Virgilianus testis est uersus ubi has quattuor perturbationes summa breuitate complexus est "hinc metuunt cupiuntque dolent gaudentque" [Aeneid. 6.733]. dixit etiam idem auctor "mala mentis gaudia" [6.278-9]. proinde uolunt cauent gaudent et boni et mali atque ut eadem aliis uerbis enuntiemus cupiunt timent laetantur et boni et mali sed illi bene isti male sicut hominibus seu recta seu peruersa uoluntas est. ipsa quoque tristitia pro qua Stoici nihil in animo sapientis inueniri posse putauerunt reperitur in bono et maxime apud nostros. nam laudat apostolus Corinthios quod contristati fuerint secundum Deum. sed fortasse quis dixerit illis apostolum fuisse congratulatum quod contristati fuerint paenitendo qualis tristitia nisi eorum qui peccauerint esse non potest. ita enim dicit "uideo quod epistola illa etsi ad horam contristauit uos nunc gaudeo non quia contristati estis sed quia contristati estis ad paenitentiam. contristati enim estis secundum Deum ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis. quae enim secundum Deum est tristitia paenitentiam in salutem impaenitendam operatur; mundi autem tristitia mortem operatur. ecce enim id ipsum secundum Deum contristari quantum perficit in uobis industriam" [2 Cor. 7.8-11]. ac per hoc possunt Stoici pro suis partibus respondere ad hoc uideri utilem esse tristitiam ut peccasse paeniteat; in animo autem sapientis ideo esse non posse quia nec peccatum in eum cadit cuius paenitentia contristetur nec ullum aliud malum quod perpetiendo et sentiendo sit tristis. nam et Alcibiadem ferunt (si me de nomine hominis memoria non fallit) cum sibi beatus uideretur Socrate disputante et ei quam miser esset quoniam stultus esset demonstrante fleuisse. huic ergo stultitia fuit causa etiam huius utilis optandaeque tristitiae qua homo esse se dolet quod esse non debet. Stoici autem non stultum sed sapientem aiunt tristem esse non posse.

14.9 uerum his philosophis, quod ad istam quaestionem de animi perturbationibus attinet, iam respondimus in nono huius operis libro ostendentes eos non tam de rebus quam de uerbis cupidiores esse contentionis quam ueritatis. apud nos autem iuxta scripturas sacras sanamque doctrinam ciues sanctae ciuitatis Dei in huius uitae peregrinatione secundum Deum uiuentes metuunt cupiuntque dolent gaudentque. et quia rectus est amor eorum istas omnes affectiones rectas habent. metuunt poenam aeternam; cupiunt uitam aeternam; dolent in re quia ipsi in semetipsis adhuc ingemiscunt, adoptionem exspectantes redemptionem corporis sui [Rom. 8.23]; gaudent in spe quia fiet "sermo qui scriptus est 'absorpta est mors in uictoriam'" [1 Cor. 15.54].

sursum corda

in sancta missa dicitur "sursum corda" "habemus ad Dominum."

sanctus autem Augustinus scribit "bonum est enim sursum habere cor; non tamen ad se ipsum, quod est superbiae, sed ad Dominum, quod est oboedientiae, quae nisi humilium non potest esse. est igitur aliquid humilitatis miro modo quod sursum faciat cor, et est aliquid elationis quod deorsum faciat cor. hoc quidem quasi contrarium uidetur ut elatio sit deorsum et humilitas sursum. sed pia humilitas facit subditum superiori; nihil est autem superius Deo; et ideo exaltat humilitas quae facit subditum Deo. elatio autem quae in uitio est eo ipso quo respuit subiectionem et cadit ab illo quo non est quidquam superius et ex hoc erit inferius et fit quod scriptum est 'deiecisti eos, cum extollerentur' [psal. 72.18]". (De ciuitate Dei 14.13)

sanctus Augustinus disserens quomodo hominem erga alios eorumque uitia se gerere oporteat

perfectum odium [psal. 138.22] debet malis qui secundum Deum uiuit ut nec propter uitium oderit hominem nec amet uitium propter hominem sed oderit uitium amet hominem. sanato enim uitio totum quod amare nihil autem quod debeat odisse remanebit. (sanctus Augustinus, De ciuitate Dei 14.6)

Roberti Perticii de ea quae uia synodalis apud Germanos dicitur et eo qui se Franciscum papam appellat sententiae

Robertus Perticius hic disserit quomodo ea quae uia synodalis apud Germanos dicitur eius populi conamina priora sequatur, et hic quid Catholicismus Romanus sit ac quo eum is qui se Franciscum papam appellat afficiat.

cur uiros caput nudum sed feminas caput coopertum in ecclesia habere deceat

Aelianus hic theorias explicat cur ex natura humana et munere mundano et rebus diuinis uiros caput nudum sed feminas caput coopertum in ecclesia habere deceat.

Caroli Mariae Vicanati archiepiscopi opera

Caroli Mariae Vicanati archiepiscopi epistola ad Donaldum Trumpum praesidem hic est.

eiusdem archiepiscopi epistola in qua disseritur quomodo problematum ecclesiasticorum recentiorum radices concilio Vaticano secundo insint hic est.

terra Hibernica redistributa

haec pagina narrat quomodo terram Hiberniae ab Oliuario Cromuello uictae parabolamentum Anglicum redistribuerit.

Sancta Missa et uiri

in hoc Ricardi Cipollae sacerdotis tractatu et hoc Foederationis Internationalis Vnius Vocis tractatu, qui ambo apud "Rorate caeli" sunt, proponitur thesis quod Sanctae Missae forma extraordinaria quam forma ordinaria uirilior est propterea quod forma extraordinaria non sinit se ex iis quae sacerdos mauult aut ex eo animo quo sacerdos est mutari sed a sacerdote quidem poscit ut is quasi se modo heroico dedens se formae subiiciat, ab omnibus autem iis qui audientes adsunt poscit ut ii commoniti quod est peccatum et quod gratia indigetur se conuertant, et propterea quod qualia uiri facere non solent exempli gratia se uerbis exprimere uel animi motus effundere talia non poscit, sed qualia uiris placent exempli gratia idearum per actus expressio et rerum transcendentalium propositio talia multa habet. his autem forma ordinaria ualde differt. ergo Ioannes cardinalis Hinanus formam ordinariam expertus dixit "in patria Sanctae Missae adesse solent non solum feminae et paruuli sed etiam patresfamiliarum et iuuenes. iis autem si nos qualem caerimoniam heri uidimus talem caerimoniam offeramus nobis mox supersit feminarum et paruulorum congregatio".

Georgii Rutleri sacerdotis sententiae

hic Georgius Rutlerus sacerdos de huius temporis rebus sententias exhibet.

psalmus 101 de ducendo

Carolus Papa sacerdos hic in psalmum 101 in quo de ducendo disseritur commentarium breue exhibet praesertim de his quattuor actionibus necessariis quae sunt Dominum inuocare et sensus custodire et de sociis cauere et peccatores corrigere.

1 misericordiam et iudicium cantabo; tibi, Domine, psallam.
2 intellegam in uia immaculata; quando uenies ad me? perambulabo in innocentia cordis mei in medio domus meae.
3 non proponam ante oculos meos rem iniustam; facientem praeuaricationes odio habebo; non adhaerebit mihi.
4 cor prauum recedet a me; malignum non cognoscam.
5 detrahentem secreto proximo suo hunc cessare faciam; superbum oculo et inflatum corde hunc non sustinebo.
6 oculi mei ad fideles terrae ut sedeant mecum; qui ambulat in uia immaculata hic mihi ministrabit.
7 non habitabit in medio domus meae qui facit superbiam; qui loquitur iniqua non stabit in conspectu oculorum meorum.
8 in matutino cessare faciam omnes peccatores terrae ut disperdam de ciuitate Domini omnes operantes iniquitatem.

pro ecclesia et mundo appellatio Caroli Mariae Vicanati archiepiscopi Latine reddita

PRO ECCLESIA ET MVNDO APPELLATIO
ad Catholicos et omnes beneuolos

"ueritas liberabit uos" (Ioan. 8.32)

hoc magni discriminis tempore nos Ecclesiae Catholicae Pastores ex mandato nostro existimamus officium sacrum nostrum ad fratres episcopales nostros ad clericos ad religiosos ad Dei Populum sanctum ad omnes uiros beneuolos feminasque appellationem facere. huic appellationi etiam subscripserunt philosophi medici iurisconsulti diurnalistae professionales qui eius materiae consentiunt, et subscribere possunt ii qui illam suam facere uolunt. 

uera demonstrauerunt quod COVID19 morbo epidemico praetenso ciuium iura inalienabilia multipliciter uiolata sunt et libertates fundamentales, inter quas adorationis et expressionis et motus libertas adhibetur, ultra proportionem et sine causa bona coangustatae sunt. oportet non fieri nec fieri potest ut sanitas publica praetendatur ut iura millionum hominum per mundum imminuantur, nedum ut potestas saecularis officio pro bono communi sapienter agendi priuetur. hoc praesertim uerum est cum de pathogeni uiralis contagiositate uera et periculo et resistentia dubia crescentia in nonnullis locis oriantur. in scientiae et medicinae mundo multae uoces magisteriales comprobant quod de COVID19 morbo alarmismus mediorum omni causa bona carere uidetur. 

ex iis quae de morbi epidemici incidentia relatiue ad mortium numerum cognita per societates magisteriales edita sunt, nobis est credendi causa quod sunt potestates quae mundi populo timorem irrationalem inicere student solummodo ut libertatibus coangustationis species improbas et coercendorum hominum et notandorum eorum motuum in perpetuum imponant. hae actiones illiberales impositae quasi prologus dirus sunt ad efficiendam realitatem politiae quae infrenis mundum regat.

etiam credimus quod in nonnullis casibus actiones prohibitoriae impositae, inter quas tabernae et loca negotiatoria clausa sunt, effecerunt discrimen quod totas oeconomiae partes euertit. hoc et potestates externas hortatur ut se immisceant et consortiumque hominum politiamque grauiter afficit. has ingeniationis consortialis species oportet eos qui officia politica habent ita agendo prohibere ut ciues suos in quorum loco agunt et quibus consulendi officium graue habent protegant. similiter adiuuent familiam quasi consortii cellam hoc modo ut non irrationaliter infirmos et seniles a carissimis dolorose separari cogentes rebus incommodis afficiant. actio qua necessitudines personales et consortiales legi contrariae fiunt similiter existimanda est pars improba consilii eorum qui indiuiduorum seclusionem solitariam poscunt quo efficacius eos quasi pupas adducant frenentque.

scientistas uniuersos rogamus ut uigilent ut COVID19 morbi remedia honeste et in bonum commune offerantur. omnia facienda sunt ne ea quae societatibus negotiatoriis sed non toti populo commoda sunt ducum politicorum et societatum internationalium arbitria moueant. rationi contrarium est iis remediis quae efficacia demonstrata sint quaeque saepe parui pretii sint ex hoc studio obstare ut methodis therapeuticis uel uaccinis quae minus bonae sint sed societatibus pharmaceuticis multo maiora lucra promittant et in sanitatem publicam impendia augeant locus primus detur. etiam meminerimus, quippe qui Pastores sumus, Catholicis improbum esse uaccinas ex fetuum per abortum interfectorum materia factas prouehere uel adhibere.

etiam duces politicos rogamus ut efficiant ut species frenandorum hominum siue systematibus notandorum motuum siue qualibet alia specie inueniendi ubi homines sint seuere euitentur. oportet ut contra COVID19 morbum pugna quamuis grauis fauori eorum quae arcana societates supranationales, quibus illud consilium in rebus commercialibus et politicis ualde commodum est, in animo habent non praetendatur. praesertim ciuibus danda est facultas harum libertatis personalis coangustationum ita recusandarum ut ii qui uaccinas uel hominum contactorum notationem uel ullum aliud instrumentum simile adhibere nolint nulla poena ullius generis afficiantur. etiam consideremus eos clare sibi contrarios esse qui seuere numeri hominum frenandi regulis studeant et simul se generis humani saluatores sine ulla auctoritate politica uel consortiali praebeant. tandem eorum qui in populi loco agunt officia politica hominibus “peritis,” qui quidem dicere possint sibi quodam modo esse persecutionis immunitatem, quae saltem dira dici potest, relinqui nullo modo possunt. 

eos qui media agunt magnopere hortamur ut se dedant ut mentes ex ueritate instruant neue ad frenationis censoriae species refugiendo, ut late in mediis consortialibus et in diurnalismo et in teleuisione fit, eos qui dissentiant poena afficiant. ad mentes ex ueritate instruendas necesse est spatium uocibus quae ad cogitandi modum singularem non accommodantur dare. sic efficitur ut ciues interuentibus studiosis non grauiter adducti uera cum conscientia aestimare possint. disputatio democratica et honesta est antidotum optimum contra periculum ne imponantur dictaturae species subtiles, quae quam eae quas nos mundi consortes tempore recenter praeterito surgere et cadere uidimus peiores putentur.

tandem nos, quippe qui Pastores Christi gregem praestantes sumus, meminerimus Ecclesiam gubernationis et adorationis et doctrinae autonomiam firmiter uindicare. haec autonomia et libertas sunt ius innatum quod ei Dominus Noster Iesus Christus dedit quo ea fines suos appeteret. ideo nos, quippe qui Pastores sumus, firmiter uindicamus ius quo de Missae et Sacramentorum celebratione ex autonomia decernamus, sicut in potestatis immediatae nostrae rebus e.g. normarum liturgicarum et modorum quibus Communio et Sacramenta administrantur autonomiam absolutam uindicamus. politiae nullum est ius quo ex quaquam causa principatui Ecclesiae se immisceat. ii qui potestatem Ecclesiasticam habent numquam recusauerunt politiae cooperari, sed talis cooperatio iis qui potestatem politicam habent non permittit ut ullo modo adorationem publicam uel ministerii sacerdotalis functionem interdicant uel coangustent. Dei et fidelium iura sunt Ecclesiae lex suprema, quam abdicare ea neque in animo habet nec potest. rogamus ut caerimoniarum publicarum celebrationis coangustationes abrogentur.

uelimus omnes beneuolos rogare ne officium cooperandi in bonum commune ex suo quisque statu potentiisque et in caritatis fraternae animo neglegant. talem cooperationem Ecclesia cupit, sed non propter eam rem licet uel respectum iuris naturalis uel libertatum indiuidualium pignus neglegere. officia ciuilia ad quae ciues obligantur poscunt ut politia ciuium iura respiciat.

omnes nos ad hoc uocamur ut ea quae nunc sunt doctrinae Euangelicae congrue consideremus. ea res poscit ut aut cum Christo aut contra Christum nos constituamus. ne deterreamur neu terreamur ab iis qui nos uelint credere nos partem minorem esse: Bonum quam mundus nos credere uelit multo latius adest et potentius est. pugnamus contra hostem inuisibilem qui et ciues diuidere et liberos a parentibus nepotes ab auis fideles a pastoribus discipulos a praeceptoribus emptores a uenditoribus separare appetit. ne sinamus cultus Christiani saecula pathogeno uirali praetenso eradi et tyrannidem technologicam odiosam condi, in qua homines qui nec nomen nec faciem praebent nobis ad realitatem intermediam constringendis mundi fatum decernere possint. si hoc est consilium cui nos concedere cogere huius terrae potestates in animo habent, scitote Iesum Christum Rerum Cursus Regem et Dominum pollicitum esse “portae inferi non praeualebunt” (Mt. 16.18).

credamus duces politicos et omnes eos qui nationum fatum regunt Deo Omnipotenti, ut Is eos hoc magni discriminis tempore illuminet et ducat. ii meminerint, sicut Dominus nos Pastores pro grege quem nobis credidit iudicaturus sit, ita Eum duces quoque politicos pro populis quorum defendendorum gubernandorumque officium ii habent iudicaturum.

cum fide oremus Dominum ut Ecclesiam et mundum protegat. Virgo Beata Auxilium Christianorum conterat Serpentis antiqui caput et disiciat tenebrarum filiorum consilia.

institutio tertiaria in his ciuitatibus foederatis

Petrus Lauler hic de institutione tertiaria disserit inter quas sententias dicit

"institutio tertiaria ad hoc pertinet ut opera iis quae optima cogitataque dictaque sunt per eas linguas quibus scripta sunt et scientiae physicae theoreticae magis quam experimentali (et ceteris scientiis naturalibus) et arti musicae aliisque quae eum qui altus nominatus est cultum gratia afficiunt detur."

"ordinis medii esse nihil est nisi se--et ceteros--ens liberum et operarium putare."

"tamen quoddam problema est hoc quod ordinis medii democratia, ut Tocciuillanus notat, libere cogitando ualde nociua est....si sententia enti libero et operario utilis non est tum nullus est modus quo uera esse possit. ea est inter alias causa, ut Tocciuillanus exponit, cur lingua et tempora democratica uel ad unum modum technicum redigi uel plana et ironica fieri soleant. nam praecipue scientia metaphysica et theologia recedunt."

"ergo ordo medius praecipue distinguit non inter opus et otium, ita ut operis finis sit uisionem excellentiae uel magnitudinis humanae haudquaquam pecuniariae sustentare, sed inter opus et recreationem, et ii qui curam corporalem operantur in hoc uersantur ut iis qui pecuniam habent ea commoda quae ii cupiunt pro aliqua eorum pecunia dent."

"persona indiuidua se magis aliis hominibus priuatum et confusum cognoscit quam ut re uera pro se cogitet. ordinis medii cogitatio fortasse ex hoc elate cognito incipit 'nemo quam ego melior est' sed inde uenit hoc humilificanter cognitum 'ego non quam ullus alius melior sum.' ergo quo iure me pusillum quasi ex opinionis publicae me circumcludentis mari excipere possum? et opinioni publicae quae non a quodam homine oritur obtemperare non perspicue democratiae uel aequalitarianismo contrarium est. omnes nos ui potestatem nostram et intellectum superanti una obtemperare possumus."

"institutio tertiaria, ut Tocciuillanus dicit, in democratia populi moribus contraria est quippe quae in fundamento aristocratica est, ubi aristocraticum nihil est nisi elate putare se quam ens liberum et operarium plus esse. institutio tertiaria locum priorem iis quae de anima humana et mundo uera sunt quam tali utilitati qualis philosophiam et scientiam ad oeconomica et politica et medicinam uincit dat."

"institutio liberalis non solum cum morte pacisci est sed etiam omnis ad natum attinet et ad cuiusque personae particularis importantiam quae redigi non potest. porro attinet ad conseruandam personam--ens particulare cui est fatum singulare--ne ea omnibus uis speciebus se circumcludentibus dissoluatur. ut Tocciuillanus dicit, institutio liberalis attinet etiam ad discendum quomodo nos et alios regere possimus et ad cognoscenda dataque nobis priuilegia eorumque relatiua officia. hoc sensu institutio tertiaria ad indiuidualitatis humanae magnitudinem attinet et praesertim ad omnia ea quae re uera facere possumus quae temporis tentationem superent."

"ordinis medii Americanorum qui nec cultu diuino nec philosophia nec poetria continguntur uitium hoc est quod existimant se contemplationi satis bonos non esse."

politia optima

Petrus Quasneuius quidem pro monarchia hic, Aelianus autem pro democratia uel re publica hic.

populi ordo summus

Alexander Zubatouius hic disserit et quae uitia mundi rectores habeant et quales mundi rectores esse deceat e.g.

"in America hodie clima politicum uenenosum ex duabus rebus ualde periculose mixtis ortum incolimus: plerique rectores nostri ei qui in populo nostro locum primum tenent qualis ordo techno-pecuniarius professionalis interprehensorius exactorius agere sed non cogitare potest ex tali ordine prouehuntur, qui, ut clare dicam, ex maxima parte cultus humanioris eruditionisque inopes agrestes et Philistini sunt qui carent ea doctrina sine qua non possunt rogari nedum solui tales quaestiones altae et fundamentales quales duces et legislatores considerare solere oportet. uulgus autem qui est plerusque populus noster, quibus ipsis non digna quae uiuatur est uita interrogata, omnia magis ac magis interrogant....populus inquantum seditiose omnes orthodoxias scrutatur et se omnibus controuersiis immiscet ex haud minima parte ad haec immediate respondet, quod tali modo ii qui meliores putantur nihil scrutantur quo officio derelicto euenit ut populi ordines summi quasi merdae receptaculum stagnosum sordidum fetidum sint sed ordo imus sine fine ac sine mente tumultuans miasmatis noxii bullas ad summum summittere non desinat ubi neccesse sit ut eae semper ita rumpantur ut superficiem turbent sordidioremque faciant. culminis igitur stagnum et fundi furor haudquaquam separatim orta sunt. id quod est sub plutocratarum burellocratarum ardelionum axungiariorum qui cultu humaniore carent nec se interrogant ordinis superioris dominatione esse animum abducere et animo auerto contemptionem inferre potest ac solet. porro quia quod commodum principale ordo superior techno-pecuniarius prae asseclis habet id commodum ad pecuniam attinet--patronus enim aut argentarius quam praeceptor aut nutrix aut artifex aut ingeniator nihilo latius eruditus est--nulla est causa particularis cur hos illis quales quaestiones politicae sapientiae certioris factae usum poscunt de talibus quaestionibus obsequi oporteat, sed est causarum plenitudo cur multitudo arbitrari possit pecuniam necessitudinesque quarum adeptio in politia nostra nimis saepe non labore sed sorte natali et infixorum corruptorumque systematum ordinalium operationibus mysteriosis potius quam eruditione efficitur quasi clauem esse qua per populi ordines ascensus patefiat. ut simpliciter dicam, hominibus imis minima est obseruandorum hominum summorum causa....ab actoribus potius quam ab cogitatoribus ducimur, ab iis ipsis qui quia in quaestus celeris arte haud subtili disciplinam pristinam habentes eruditique ad efficiendos fines materiales animum uersum habent negotio et commodis propriis et petitoribus et ceteris corrumpi facillime possunt. quae cum ita sint, haud mirum est cur inquietem et inuidiam et ab omnibus regulis institutis moribusque maiorum recessionem in fundo habeamus. eius quod est iis qui in ordine summo sunt uel experti dicuntur diffidere, quod Thomas Nicolaides in libro "The Death of Expertise" (2017) lamentatur, est causa ualida. stomachari, ut uidimus, iustum est. id quo indigemus ei quod habemus contrarium est. ordines non summi, in quibus hominum techno-pecuniariorum "professionalium" maiorem partem et omnes eos qui eruditione lata carent esse iuste oportet, florent cum in eo quod Hegelius "consortium publicum" dixit quod est in compagibus et rebus institutis stabilibus et e more maiorum ortis quae et definiunt quid in uita perfectiua exspectetur et sui gerendi regulas instituunt et ad hoc pertinent ut necessitatibus non solum corporalibus sed etiam spiritalibus satis fiat collocati sunt....simul duces nostros non ex ordinibus practicis eorum qui toti ad id quod hic et nunc est animum uersum habent atque accumulandarum diuitiarum et ordinis et uoluptatum mundialium causa uiuunt...sed potius ex iis qui relatiue pauci pulchritudinis et ueri studio cui eruditio in scientiis et artibus humanioribus lata fundamento est aguntur prouehi oportet."

utrum politiae oeconomiam prohibere liceat

in blogo qui "Rorate caeli" dicitur hic Ioannes Naugulus sacerdos disserit cur politiae oeconomiam prohibere non liceat. 

Pii papae VI ad Edmundum Burcum epistola

Pius papa VI hanc epistolam, quae in huius libri pagina 199 edita mihi per hunc blogum nota facta est, ad Edmundum Burcum scripsit:

Romae 7 Septembris 1793

nobilis uir, salutem. nostram profecto commendationem nostrique grati animi testimonium iure quodam suo uindicare sibi uidentur ii, qui apostasiae et impietatis tempore suas ingenii uires eo intenderunt, ut bonam causam defendendam susciperent, utque plurimum adlaborarent in iuuandis fouendisque non iis modo egregiis ecclesiasticis uiris, qui sunt e regno Galliarum extorres, sed omnibus etiam catholicis, qui in florentissimis istis Magnae Britanniae regnis commorantur. hos inter tu in primis enituisti, qui celebre elucubrasti opus ad euertenda et profliganda nouorum Galliae philosophorum commenta, quique tuos hortatus esses ciues nedum ut opem ferrent ea qua praestant humanitate memoratis Galliarum ecclesiasticis uiris sed etiam ut plurimum fauerent catholicis in Magnae Britanniae regno natis, qui fidelitatis laude pollentes se dignos reddiderunt, in quos natio uniuersa suum amorem et beneuolentiam coniiceret, et in quibus publici regiminis tranquillitas et securitas conquiesceret. quod quidem per te et saepe alias factum est et anno praesertim 1780 et aliis quoque temporibus, quae postea sunt consecuta. hinc laeto hilarique uelimus accipias animo nostras commendationes et laudes, quae eo maxime spectant, ut tu magis magisque exciteris ad tuendam causam humanitatis, tibique praeterea persuasum habeas nostrae in Magnae Britanniae regem illustrem et in inclytam nationem existimationi ob tam eximia liberalitatis argumenta magnam factam accessionem fuisse, ueluti melius coram declarabit is, qui tibi has nostras litteras reddet, quique nobis et apostolicae sedi addictus est et communem tecum nationem habere quodammodo gloriatur. interim tibi a Deo optimo maximo bona omnia ex animo adprecamur.

datum Romae die 7 Septembris 1793 pontificatus nostri anno decimo nono.

duae potiones iunipereae

hic.

pro lingua Latina

hic Dauid Michael disserit cur linguae Latinae opera danda sit praesertim "in eo quod ea lingua est et in ea sunt litterae" et quia "utile est Latine et se exprimere et alios intellegere posse. lingua Latina enim dat litteras Romanas aetatis aureae et Catholicas et multas alias cultus occidentalis humaniores et philosophicas--sine interpretis necessitate--intellegere" et "linguae Latinae usus ecclesiae catholicitatem exprimit et unitatem quoque et has ambas--unitatem et catholicitatem--perque spatium perque tempus expressas." ibi Franciscus Baconus quoque refertur fecisse "ut pleraque opera sua Latine redderentur quia putabat ea Anglice non permansura sed etsi permansissent tamen linguam Anglicam per saecula adeo mutatum iri ut opera Anglica sua intellegi non iam possent sed opera Latina semper possent."

cur linguae Latinae opera danda sit

hic Rachela Lua hortatur "[praeter litterarum in lingua originali lectionem] lingua Latina aliis quoque modis utilis esse potest, quippe quae lingua est quae tot alias affecit. eius grammatice paruuli grammatices Anglicae intellectum acuere exspectatur, et si quando is unam ex duodecadibus earum linguarum modernarum quibus lingua Latina quasi parens est discere uolet uocabula proderunt. linguae Latinae studium etiam huic prodesse potest ut paruuli animus altius linguae progressu et uocabulorum etymologia teneatur....tamen Catholicis...lingua Latina unice signo est...quippe quae fidei nostrae lingua est. si re uera uolumus paruulis nostris traditionem Catholicam cordi esse, eis a nobis donum linguae Latinae dandum est."

fames Vcrainica

hic apud Atlanticum narrat Anna Malus, quae librum titulo "Famem rubram: Stalini in Vcrainam bellum" scripsit, multa de illa fame, qua in Vcraina annis 1932-33 4x10^6 homines cibo priuati perierunt, et praesertim quomodo eam Garethus Ioannides a plerisque diurnariis differens rettulerit.  

non est feminismus Catholicus

Ioanna Stanna hic argumentatur non esse feminismum Catholicum et inter alia mariti auctoritatem sic defendit: "sicut Pius XI in litteris 'Casti connubii' docet, Deus regendae familiae officium sacrum marito patrique credidit, cuius operis ratio ab eo praecipue Deo debetur. eius autem uxor adulta et matura quae hoc conubium libere elegit in ordinum systemate sub marito est, et adiuuandi fulciendique mariti officium habet, quod opus quam munere legatorio sub officiario generali fungi haud magis pudendum est. ea ordinis inferioris positio etsi mentem feministicam dolore afficit tamen, quod ad consortium humanum attinet, ad sustentandas compagis familialis uires necessaria est. et uiri et feminae rogantur ut se pro familiae bono alter altero modo immolent, et quamquam ea sententia illi doctrinae feministicae quod sui immolatio uitam suam corrumpet aduersatur tamen magnarum feliciumque familiarum Catholicarum saecula feministas conuincunt."

uir qui episcopus Anglicanus fuerat in ecclesiam Catholicam receptus est

ut hic refertur, Gauinus Asendenus qui episcopus Anglicanus fuerat mense Decembri in ecclesiam Catholicam receptus est, et sic disserit "ita progressus ut crederem quod ea quae fides Catholica dicit exprimitque altissime potentissimeque fidem apostolicam patristicamque exprimunt et ut traditionis Petrinae primatum acceptarem episcopo Salopiensi et eius dioecesis societati Catholicae gratiam habeo propter occasionem qua quingentos temporis praeteriti fracti annos reparem et quae ecclesia eam traditionem cui quondam adhaerebam peperit ei ecclesiae reconcilier" et "propter exemplum et preces sancti Ioannis Henrici Neumani gratiam praecipuam habeo....ea quae is subiit ea quae subiimus informant quod ecclesia Anglicana sic propendet ut ei radices in cultu saecularificato potius quam in eorum quae apud biblia sacra et apostolos et patres magni habentur integritate et perspectione sint" et se dicit "in hanc sententiam adductum quod feminae in episcopatum consecratae significant quod in exemplorum apostolicorum biblicorumque locum cultus aemulus eorum quae in Marxismo culturali magni habentur positus est et ab ecclesia Anglicana se ad saeculares et quasi e radicibus nouis constitutas de genere sexuali sententias magis magisque accommodanti dissentientem."

carmina technoica

Africa

Arbor occisoria

Fabula infinita

Viae rusticae

Iacobus Supus generis sexualis adyadici adscriptionem relinquit

ut hic refertur, Iacobus Supus generis sexualis adyadici adscriptionem legalem, quam primus adeptus erat, reliquit ac dicit "mas sum et semper eram." amplius sic disserit "modo dogmatico adductus eram ut crederem me aliquid nomine genus sexuale habere et eius suppressionem mentis saluti problematum causam esse. quae omnia mendacia erant" et "mas sum et semper eram, quod mihi in re biologica uerum est et solum mihi ad rem ueram quasi ancorae esse potest."

quomodo uiri et feminae inter se differant

Scotus Barrius Mercator in hoc tractatu quem titulo "Ad personalitatis differentias sexuales grauiter tractandas" in Americano scientiae materialis cultore scripsit disserit quomodo uiri et feminae inter se differant praesertim "ut de medio dicatur, masculi magis dominari et statum sibi uindicare et pericula experiri et animi elationes quaerere et mentem tenacem animumque stabilem habere et utilitarianistice ratiocinari et sententias abstractas suscipere solent....uiri etiam maiora collegia certandi causa condere solent in quibus collegiis ordines stabiles esse et indiuiduorum necessitudines parua animi collocatione indigere solent....e contrario feminae, ut de medio dicatur, magis sociabiles de animique motibus sensiles esse et alios fouere et compassione affici et se modo polito gerere et angi et de se dubitare et aesthetica suscipere solent. ut de medio dicatur, feminis magis animos tenent necessitudines intimae cooperatiuae dyadicae quae magis in animi motus intenduntur et quibus insunt ordines instabiles et aequalitarianismi normae ualidae....hoc dici potest quod harum differentiarum multae ingentes non sunt, et id plerumque recte dicatur si modo hic analysin nostram finiamus....[sed] hoc unum notabiliter excipiendum est quae est de hominum studio et de rerum studio differentia."

apud Ioannem Zulsdorfum sacerdotem

hic Ioannes Zulsdorfus sacerdos de Iosephi Danielis Unuini libro nomine Actione uenerea et populi cultu disserit praesertim quod in eo libro licentia sexualis aucta post tres generationes efficere refertur ut populi cultus cadat.

hic idem disserit quid momenti ordinis signa uiris puerisque habeant, et conferendae sunt ibi impositae sententiae eius qui se Sutorem appellat.

quid feminae in muneribus eligant

apud Nautilum Susanna Pincera, quae librum titulo Paradoxum sexuale scripsit, ad quaestiones respondet et inter alia de quibusdam uiris et feminis de quibus Dauid Lubinius et Camilla Benboua et Harrisonius Cellus indagationem egerunt refert: "uirorum maior pars prosperitatem externam et indiuidualem pluris fecerunt et arbitrati sunt quod in iis quippe quorum sententiae quam aliorum meliores essent oportebat populum opes collocare. feminae autem, ut de medio dicatur, aequitatem pluris fecerunt: ne populi membra rebus necessariis carerent, et quod ipsis ad efficiendam eam aequitatem partes agendae erant. uiri autem, ut de medio dicatur, magis in iis quae ipsi effecerunt et ad creandas res quasi concretas animum intenderunt. feminae autem, ut de medio dicatur, magis in hoc animum intenderunt ut opes in cultu qui salubris esset et omnibus prouideret collocarent." quae sententiae etiamsi ita exprimuntur ut feminis faueant tamen monstrant cur oporteat feminas in domo et re publica et ecclesia et aliis duces non esse; nam aequitatis et omnibus prouidendi studium non solum hominum particularium indiuiduorumque qui ducendi sunt bono obstat sed etiam uanum est. ergo oportet duces esse uiros quippe qui in creandas efficiendasque res quasi concretas ut iis quos ducunt prosint animum intendere possunt. conferenda est illa Camillae Paliae sententia in libro primo de personis sexualibus in paginis 37-8: "eorum quae uiri effecerunt catalogum epicum facere possumus....si cultus humanus in manibus femininis relictus esset etiamnunc casas gramineas habitaremus."