sancti Augustini et sancti Thomae Aquinatis de Bibliis Sacris opiniones

ad tractandam mundi aetatem et specierum origines fortasse utiles sunt hae sancti Augustini et sancti Thomae Aquinatis sententiae: 

"causaliter ergo tunc dictum est produxisse terram herbam et lignum, id est producendi accepisse uirtutem. in ea quippe iam tamquam in radicibus, ut ita dixerim, temporum facta erant quae per tempora futura erant" (De Genesi ad litteram 5.4.11)  

"sicut Augustinus docet, in huiusmodi quaestionibus duo sunt obseruanda: primo quidem ut ueritas Scripturae inconcusse teneatur; secundo cum Scriptura diuina multipliciter exponi possit quod nulli expositioni aliquis ita praecise inhaereat quod si certa ratione constiterit hoc esse falsum quod aliquis sensum Scripturae esse asserere praesumat ne Scriptura ex hoc ab infidelibus derideatur et ne eis uia credendi praecludatur" (Summa Theologiae Ia.68.1)

"nihil postmodum a Deo factum est totaliter nouum quin aliqualiter in operibus sex dierum praecesserit. quaedam enim praeextiterunt materialiter sicut quod Deus de costa Adae formauit mulierem. quaedam uero praeextiterunt in operibus sex dierum non solum materialiter sed etiam causaliter sicut indiuidua quae nunc generantur praecesserunt in primis indiuiduis suarum specierum. species etiam nouae si quae apparent praeextiterunt in quibusdam actiuis uirtutibus sicut et animalia ex putrefactione generata producuntur ex uirtutibus stellarum et elementorum quas a principio acceperunt etiam si nouae species talium animalium producantur. animalia etiam quaedam secundum nouam speciem aliquando oriuntur ex commixtione animalium diuersorum secundum speciem sicut cum ex asino et equa generatur mulus et haec etiam praecesserunt causaliter in operibus sex dierum" (Summa Theologiae Ia.73.1)

de minore telluris calefactione tractatus

in hoc tractatu dicitur quod tellus ex carbone priore opinione minus calida fiet.

cerebrum et discere

in hoc tractatu hae tres theses prima quod homo tantummodo cerebri parte decima utatur secunda quod paruulo in praeschola uersanti cerebrum cum multis stimulis subiiciatur melius fiat tertia quod homo quem discendi modum anteferat eo modo utens plus discat dicuntur falsae esse.

duplicis effectus argumentatio

duplicis effectus argumentatione Sanctus Thomas Aquinas in Summa Theologiae in IIa.IIae.64.7 sic utitur: "nihil prohibet unius actus esse duos effectus quorum alter solum sit in intentione alius uero sit praeter intentionem. morales autem actus recipiunt speciem secundum id quod intenditur non autem ab eo quod est praeter intentionem cum sit per accidens, ut ex supradictis patet. ex actu igitur alicuius seipsum defendentis duplex effectus sequi potest unus quidem conseruatio propriae uitae alius autem occisio inuadentis. actus igitur huiusmodi ex hoc quod intenditur conseruatio propriae uitae non habet rationem illiciti cum hoc sit cuilibet naturale quod se conseruet in esse quantum potest. potest tamen aliquis actus ex bona intentione proueniens illicitus reddi si non sit proportionatus fini. et ideo si aliquis ad defendendum propriam uitam utatur maiori uiolentia quam oporteat erit illicitum".

duplicis effectus argumentatio hic quoque et hic explicatur.  ad hoc quod alterius effectus rationem habere legitimum sit necessaria sunt quattuor haec: primum quod ipse actus malus non sit secundum quod effectus malus in intentione non sit tertium quod effectus bonus non ex effectu malo oriatur quartum quod effectus bonus effectui malo proportionatus sit.

etiam in libro qui "Tela nuclearia: responsio Catholica" dicitur tractat G. E. M. Anscomba duplicis effectus argumentationem, ut hic legi potest.

de putata telluris calefactione quaestiones

si tellus nunc calidior fit quaerenda sunt haec:

quaestio prima: ex hominumne actibus tellus nunc calidior fit?

quaestio secunda: si tellus nunc ex hominum actibus calidior fit quae remedia oportet adhiberi?

quomodo ad quaestionem primam respondendum sit incertum est.  nam si, quae res ab hominibus causari non poterat, sicut hic explicatur, mille fere annis antehac tellus calidior fuit pateat quod tellus ex aliis quam qui hominum actus sunt rebus calidior fieri possit et ideo ex hac telluris calefactione haec conclusio quod tellus nunc ex hominum actibus calidior fiat non ex necessitate sequatur.

quod ad quaestiones primam et secundam attinet, huic tractatui inest argumentatio quod utrum tellus ex hominum actibus calidior fiat necne haud certum est et quod etiamsi ita fiat oportet nondum ullum contra id facere.

quod ad quaestionem secundam attinet, fortasse, ut in hoc articulo dicitur, quam telluris calefactionem inhibere melius est calidioris telluris problemata singula soluere. exempli gratia si tellus calidior fiat plures homines malaria affici poterunt. ad inhibendam autem telluris calefactionem necessariae erunt magnae opes. nam necesse erit ut pro energia carbonacea adhibeantur alii energiae modi qui nunc maiore impendio stant. malaria autem remediis propriis quam telluris calefactione generaliter inhibita multo minore impendio comprimi poterit. impendii autem rationem habere oportet quia si opes potius quam in energia carbonacea in energia solari uel alia tali consumantur homines pauciores opes ad alia habeant.

quae lex de medicina anno 2010 iussa est

si, ut hic explicatur, ea lex quae de medicina anno 2010 iussa est tanta uitia habet cur iussa est?

quae pecunia in dicta energia uiridi perdita est

late scitur, ut hic et hic et hic refertur, quod perditi sunt 500,000,000 thaleri quos mutuos quaedam laminarum solarium factiua societas nomine Solyndra ab politia foederali idest ab harum ciuitatum foederatarum populo acceperat.

etiam defecit alia societas quae, ut in hoc tractatu exponitur, raedarum electronicarum pilas electrochemicas faciebat in qua multa pecunia a politia foederali collocata erat.

in hoc tractatu refertur quod ex iis 113,000 hominibus qui se inscripserant ut ad dicta munera uiridia instituerentur 11,613 homines idest tantummodo pars decima munus acceptum sex menses plusue tenuerunt.  in illa institutione autem a politia foederali consumpti sunt 329,000,000 thaleri.  ergo quodque munus 28,000 thalerorum impendio stetit.

quomodo pater et mater inter se differant

in hoc tractatu defenditur haec thesis quod in educandis paruulis pater et mater inter se differunt.  ex quodam libro qui Anglice "Do Men Mother?" (idest Latine "Educantne uiri paruulos modo materno?") dicitur notantur haec: primum quod pater saepius paruulum sibi lusu coniungit secundum quod pater magis studet ut exercitationes corporales cum paruulo foris agantur tertium quod paruulo animum uulneratum patiente pater soluendo problemati maiorem operam dat quartum quod pater paruuli animum ad subeunda pericula confirmare magis solet.

causae finales

in hac scriptiuncula Eduardus Feser tractat utrum causae finales naturales importent esse Deum necne.

hic idem tractat quattuor causalitatis finalis modos.

hic quoque idem causalitatem finalem tractat.

tres theses quae ad institutionem tertiariam attinent

in hoc tractatu describuntur tres de institutione tertiaria theses: prima quod multi sint ii qui si institutione tertiaria omissa aliquam artem mechanicam discant uel negotiatores fiant quam si in institutione tertiaria pecuniam insumant melius se habeant secunda quod futurum sit ut institutionis tertiariae pretium per nouas res technicas minuatur tertia quod ad institutionem tertiariam pecuniae parcere non nisi aliorum bonorum impendio fieri possit et institutio tertiaria quam ignorantia minore impendio stet.

artium antiquarum renascentia Italica

in hoc libro qui Anglice "Humanity and Divinity in Renaissance and Reformation" dicitur Ronaldus Vittus considerat quomodo artium antiquarum renascentiam Italicam Lupatus Lupatius (1241-1309) et Albertinus Mussatus (1261-1329) et Franciscus Petrarca (1304-74) promouerint.  Vittus dicit quod medio saeculo decimo tertio inter eos qui in Italiae partibus septentrionali et media poemata ex antiquis regulis scribebant illam rem prosperrime gessit Lupatus, quod autem uerisimile est quod primus recentiores pulchritudinis poeticae regulas antiquis regulis constanter posthabuit Lupati discipulus Mussatus, quod autem primus Ciceronianam morum et eloquentiae iunctionem explicauit Petrarca.

gens Habsburgensis et Austria

 

saeculo undecimo Radbotus comes cum prope Brugam se collocauisset castellum nomine Habsburgum aedificauit.  anno 1273 Rodolphus Habsburgensis in Romanorum regnum electus est.  anno 1282 mensis Decembris die uicesimo septimo Rodolphus Austriae ducatum quem Ottocaro Bohemiae regi ademerat Alberto et Rodolpho filiis dedit.  anno 1283 autem hic Rodolphus Austriam Alberto fratri cessit.  ergo Albertus solus Austriam regebat.  anno 1438 Albertus Austriae dux V in Hungariae et Bohemiae regna electus est.  anno 1439 autem mortem obiit.  ergo Austriae ducatum et Bohemiae et Hungariae regna Ladislaus Alberti filius anno 1440 natus accepit.  anno 1453 Austriae ducatus in archiducatum eleuatus est.  postquam Ladislaus anno 1457 mortem obiit gens Habsburgensis Bohemiam et Hungariam amisit.  anno 1477 Maximilianus Frederici archiducis filius quippe qui Mariam Burgundiensem in matrimonium duxerat quae regiones Germanicae humiles dicuntur eas regiones accepit.  anno 1493 Frederico mortuo Maximilianus Austriae archiducatum accepit.  anno 1519 Maximiliano mortuo Carolus Maximiliani nepos qui anno 1516 Hispaniae regnum acceperat et Ferdinandus Caroli frater Austriam acceperunt.  anno 1521 autem Carolus Austriam Ferdinando cessit.  cum Ludouicus Bohemiae et Hungariae rex anno 1526 interfectus esset Ferdinandus quippe qui Ludouici sororis maritus erat Bohemiae et Hungariae regna accepit.  anno 1713 quae Germaniae inferioris prouinciae regno Hispanico subiacebant eae prouinciae Austriae cessae sunt.  anno 1794 autem illae prouinciae ab Francis captae sunt.  anno 1804 Franciscus Austriae archidux Austriae archiducatum in imperium mutauit.  anno 1918 Austriae imperium dissolutum est.

in hoc libro in paginis 1-7 est Austriae dominorum index.

Carolus magnus et eius imperium

Carolo Francorum regi Sanctus Leo papa III imperium anno 800 dedit.  Carolus morte appropinquante iussit Ludouicum filium coronam imperialem induere.  anno 816 autem Ludouico Stephanus papa V coronam imperialem dedit.  Ludouici filius Lotharus qui anno 823 imperium ab Sancto Paschali papa I acceperat cum Ludouicus anno 840 mortem obisset personam imperialem agere conari coepit.  ei autem aduersabantur Ludouicus frater suus et Carolus cui erat idem pater.  tandem Lotharus et Ludouicus et Carolus anno 843 talem pactionem fecerunt ut quae terrae patris fuerant eae terrae in tres partes diuiderentur et Lotharus imperator remaneret.  anno 850 Lothari filius Ludouicus imperium ab Sancto Leone papa IV accepit.  Lotharus autem anno 855 mortem obiit.  eius filius Ludouicus imperator II anno 875 mortem obiit.  deinde Carolus Ludouici imperatoris I filius imperium adeptus est.  hic Carolus imperator II anno 877 mortem obiit.  inde imperium occidentale uacauit usque ad annum 881.  nam tunc imperium Ioannes papa VIII Carolo Ludouici imperatoris I nepoti dedit.  anno 887 autem Carolus imperator III imperium deposuit.  is ultimus totam fere Caroli magni terram rexit.  quamquam postea erant imperatores tamen eorum potestas minor erat.  anno 891 Stephanus papa VI imperium Guidoni Lothari nepoti dedit.  anno 892 Guidonis filio Lamberto Formosus papa imperium dedit.  Guido autem anno 894 mortem obiit.  anno 896 autem Formosus papa Lamberti imperium inualidum esse edixit et imperium Arnulfo Caroli magni pronepoti dedit.  eodem anno autem Formosus papa mortem obiit et post breuem Bonifatii papae VI pontificatum Stephanus papa VII Lamberto fauebat.  Lambertus autem anno 898 Arnulfus autem anno 899 mortem obiit.  inde imperium occidentale uacauit donec anno 901 Benedictus papa IV imperium Ludouico Ludouici imperatoris II nepoti dedit.  Ludouicus imperator III autem anno 905 ab Berengario Ludouici imperatoris I nepote caecatus in rebus politicis agere desiit.  Berengario autem Ioannes papa X imperium anno 915 dedit.  Berengarius autem anno 924 interfectus est.  Ludouicus imperator III autem anno 928 mortem obiit.  inde imperium occidentale uacauit donec anno 962 imperium Ioannes papa XII Ottoni Francorum orientalium regi dedit.  anno 1438 Albertus Austriae dux V in imperium electus est.  inde extra Carolum imperatorem VII et Franciscum imperatorem I omnes imperatores Habsburgenses erant.  anno 1519 Carolus Hispaniae rex I in imperium electus est.  cum anno 1556 Carolus se imperio abdicauisset eius frater Ferdinandus Austriae archidux et Bohemiae et Hungariae rex anno 1558 in imperium electus est.  anno 1806 imperium dissolutum est.

systema Ptolemaicum et sanctus Thomas Aquinas

sanctus Thomas Aquinas in Aristotelici de caelo operis expositione 2.17 dicit "circa motus planetarum quaedam anomaliae, idest irregularitates, apparent prout scilicet planetae quandoque uelociores quandoque tardiores quandoque stationarii quandoque retrogradi uidentur. quod quidem non uidetur esse conueniens caelestibus motibus, ut ex supra dictis patet. et ideo Plato primus hanc dubitationem Eudoxo sui temporis astrologo proposuit; qui huiusmodi irregularitates conatus est ad rectum ordinem reducere assignando diuersos motus planetis; quod etiam posteriores astrologi diuersimode facere conati sunt. illorum tamen suppositiones quas adinuenerunt non est necessarium esse ueras. licet enim talibus suppositionibus factis apparentia saluarentur non tamen oportet dicere has suppositiones esse ueras quia forte secundum aliquem alium modum nondum ab hominibus comprehensum apparentia circa stellas saluantur."

et in Summa Theologiae Ia.32.1 dicit "alio modo inducitur ratio non quae sufficienter probet radicem sed quae radici iam positae ostendat congruere consequentes effectus sicut in astrologia ponitur ratio excentricorum et epicyclorum ex hoc quod hac positione facta possunt saluari apparentia sensibilia circa motus caelestes; non tamen ratio haec est sufficienter probans quia etiam forte alia positione facta saluari possent."

in hoc tractatu Eduardus Oaces Iesuita rogat si illis sancti Thomae sententiis oboeditum esset minusne duces ecclesiastici se systemati Ptolemaico dedidissent et tantone magis systema Copernicanum tolerauissent?  nego.  nam, ut in hoc tractatu dicitur, duces ecclesiastici systemati Copernicano aduersabantur non praecipue ex systematis Ptolemaici studio sed quia systema Copernicanum quam systema Ptolemaicum multo minus Bibliis Sacris congruere uidebatur.  ad hoc attinet ea epistola quam sanctus Robertus Cardinalis Bellarminus ad Paulum Antonium Foscarinum Italice scripsit.  ergo, quod ad systematis Copernicani acceptationem attinet, difficultas orta est ex Bibliorum Sacrorum explicatione.

ubi sanctus Thomas Aquinas uniuersalia tractet

in eo opere quod Scriptum super Sententiis dicitur 1.19.5.1:
"eorum quae significantur nominibus inuenitur triplex diuersitas. quaedam enim sunt quae secundum esse totum completum sunt extra animam; et huiusmodi sunt entia completa sicut homo et lapis. quaedam autem sunt quae nihil habent extra animam sicut somnia et imaginatio Chimerae. quaedam autem sunt quae habent fundamentum in re extra animam sed complementum rationis eorum quantum ad id quod est formale est per operationem animae ut patet in uniuersali. humanitas enim est aliquid in re non tamen ibi habet rationem uniuersalis cum non sit extra animam aliqua humanitas multis communis; sed secundum quod accipitur in intellectu adiungitur ei per operationem intellectus intentio secundum quam dicitur species" 

in Summa Theologiae 1.85.2:
"cum dicitur uniuersale abstractum duo intelliguntur scilicet ipsa natura rei et abstractio seu uniuersalitas. ipsa igitur natura cui accidit uel intelligi uel abstrahi uel intentio uniuersalitatis non est nisi in singularibus sed hoc ipsum quod est intelligi uel abstrahi uel intentio uniuersalitatis est in intellectu....humanitas quae intelligitur non est nisi in hoc uel in illo homine"

uocabula homographica

 

canus cana canum uocabulum longam a uocalem habet.
canis canis uocabulum breuem a uocalem habet.

carus cara carum uocabulum longam a uocalem habet.
caro carnis uocabulum breuem a uocalem habet.

ducis duci duces quae ex eo quod est dux sunt breuem u uocalem habent.
ducis duci duces quae ex eo quod est duco sunt longam u uocalem habent.

fretum et fretus nomina quae angustum aquae corpus significant breuem e uocalem habent.
fretus adiectiuum longam e uocalem habet.

furor nomen quod excitatum animum significat breuem u uocalem habet.
furor uerbum quod surripere significat longam u uocalem habet. 

later, lateris et latus, lateris nomina breuem a uocalem habent.
latus adiectiuum quod ad latitudinem pertinet et latus eius quod est ferre participium longam a uocalem habent.

legis legi lege leges quae ex eo quod est lex sunt in syllaba priore longam e uocalem habent.
legis legi lege leges quae eius quod est legere tempus praesens uel futurum significant in syllaba priore breuem o uocalem habent.
legi quod eius quod est legere tempus perfectum significat longam e uocalem habet.

legem leges formae seu ad id quod est lex seu ad id quod est legare in syllaba priore longam e uocalem habent.
lego, legare, legaui, legatum uerbum longam e uocalem habet.
lego, legere, legi, lectum uerbum in systemate praesenti breuem e uocalem habet sed in systemate perfecto longam e uocalem habet.
lectus supellectilis in qua dormitur nomen breuem e uocalem habet.
lex nomen longam e uocalem habet.

 

malus adiectiuum cuius syllaba prior breuis est differt ab his uerbis quorum syllaba prior longa est:
mala, idest gena
malus generis masculini, idest nauis pars
malus generis feminini, idest arboris species
malum eius arboris frux
malo, idest mauolo

modo quod eius quod est modus ablatiuum est in syllaba posteriore longam o uocalem habet.
modo aduerbium in syllaba posteriore breuem o uocalem habet.

nota nomen et noto, notare, notaui, notatum uerbum breuem o uocalem habent.
notus eius quod est noscere participium longam o uocalem habet.

palus, paludis nomen breuem a uocalem habet.
palus, pali et pala, palae nomina et palo, palare, palaui, palatum et palor, palari, palatus sum uerba longam a uocalem habent.
palatum nomen quod oris partem significat in syllaba prima breuem uocalem habet.  

populus uniatorum hominum multitudo breuem o uocalem habet.
populus arbor longam o uocalem habet.

regis regi rege reges quae eius quod est rex formae sunt in syllaba priore longam e uocalem habent.
regis regi rege reges quae eius quod est regere formae sunt in syllaba priore breuem e uocalem habent. 

sero serere duo uerba in syllaba priore breuem e uocalem habent.
sero serare uerbum longam e uocalem habet.
sera rei qua ianua obseretur nomen breuem e uocalem habet.
serus adiectiuum uel interdum nomen uel aduerbium longam e uocalem habet.

ex iis uerbis quae ex sol litteris incipiunt haec breuem o uocalem habent:
solea, -ae, calceamenti species uel calceamenti pars ima
soleo, solere, solitus sum
solum, -i, id super quo ambulatur

haec autem longam o uocalem habent:
sol, solis, caeli lumen
solaris, -is, e, adiectiuum quod ad solem pertinet
solo, solare, solaui, solatum, idest uasto
solor, solari, solatus sum, idest consolor
solus, -a, -um, adiectiuum quod unicitatem significat
 

uagor, uagari, uagatus sum uerbum breuem a uocalem habet.
sed uagor, uagoris nomen quod quandam soni speciem significat longam a uocalem habet.

uictus eius quod est uincere participium breuem i uocalem habet.
uictus eius quod est uiuere participium longam i uocalem habet.

de cerebro theses

huic tractatui insunt quadraginta septem de cerebro theses. 

thesis tertia, quod homo quam quattuor plures res memoria breuiore tenere non potest, et thesis tricesima tertia, quod homini discendarum nouarum rerum modus efficacissimus est earum rerum paruas partes aliam post aliam accipere, dignae uidentur quas praeceptores nouam materiam discipulis explicantes memoria teneant.

thesis septima, quod homo quam unum plura opera intellectualia simul facere non potest, ad bene operandum attinet.

thesis decima sexta, quod utrum aliquis uoluptatem differre possit necne in infantia determinatur, fortasse importat quod parentes oportet infantes differendae uoluptati statim ex partu assuefacere.

thesis uicesima sexta autem, quod indiuidui cerebrum ab populi moribus afficitur, importat quod ullum de hominibus uniuersis dicere difficile est.

de obtinendis discipulorum et aliorum animis

in hoc tractatu proponuntur hi quattuor modi quibus discipulorum et aliorum animi obtineantur:

1. non solutiones sed quaestiones proponere

2. proponendi modum quibusque quindecim minutis mutare

3. explicare quomodo res ad eorum qui audiunt uitas attineat

4. narratione uti

de potentia intellectuali

hic tractatus has theses proponit:

1. paruuli sic diuidi possunt: primum ii qui cum in aliqua re defecerunt concludunt se eam rem efficere non posse, secundum ii qui cum in aliqua re defecerunt tamen credunt se si plus operae dederint eam rem efficere posse.

2. qui paruuli in primo genere sunt ii praesumere solent potentiam intellectualem augeri non posse.

3. potentia intellectualis autem opera et exercitatione augeri potest.

4. qui paruuli potentiam intellectualem augeri posse credunt ii in schola magis se ad dandam operam mouent.

de linguae Anglicae antiquae formis passiuis

"Jespersen 'A Modern English Grammar on Historical Principles' 1909-49 2:99"

"Mustanoja 'A Middle English Syntax' 1960, 438"

"Kisbye 'An Historical Outline of English Syntax' 1972, 133"

"Traugott 'A History of English Syntax' 1972, 82-83"

"Mitchell 'Old English Syntax' 1985 1:pp.789-801"

"Posse 'The Passive in Early Modern English' Atlantis 1993"

quaeritur utrum eae formae passiuae quae beon uel wesan uerba adhibent et eae formae passiuae quae weorþan uerbum adhibent inter se differant necne.

quando lingua Latina in Francia lingua materna esse desierit

in hoc tractatu tractatur, ubi de formis passiuis quoque multa disseruntur.

de ocularibus

ut in hoc tractatu refertur, ocularia quae in Italia saeculo decimo tertio tunc primo facta sunt quondam uitrei ab oculis ad legendum appellabantur.

de quorundam Europaeorum regnorum et populorum nominibus

tractantur quorundam Europaeorum regnorum et populorum nomina in hoc libro quae Angliae occupationis Normannicae historia est.

Francia uocabulum primo significauit totam Francorum regionem.  postea autem Francia uocabulum ad quasdam duas illius regionis partes adhibebatur quae duae partes interdum Francia Teutonica et Francia Latina interdum Francia orientalis et Francia occidentalis appellabantur.  quod ad eam regionem quae Rheni ripae occidentali adiacet attinet, Francia uocabulum et ducatum Parisiensem et totam fere Caroli magni regionem occidentalem significare poterat.  etiam euenit ut Francia uocabulum ad eas regiones quae Rheni ripae orientali adiacent adhiberi desineret.

Germaniam uocabulum Vipo Burgundio in Conradi imperatoris II uita sic adhibet: dicit Rhenum Galliam a Germania dirimere.  Ludouicus Ludouici imperatoris I filius ab Prudentio Trecensi Germanorum rex et ab Hincmaro Remensi Germaniae rex appellabatur.

de flendo et similibus uerbis

de flendo et similibus uerbis Ausonius Popma dicit "flere est lacrumis dolorem suum testari, quod cum fit effusius dicitur lacrimare. gemere est crebra suspiria cum lugubri sono edere. lamentari siue miserari est cum eiulatu aegritudinem animi aperire. plorare uero est uoce flebili et querula dolorem ostendere."

Aegidius Forcellinus autem dicit "lacrimare dicitur quatenus animi commotione corpus ad emittendas lacrimas cogatur.  flere pertinet ad eos qui animi dolorem leuare lacrimis cupiant."

de exsistendo

de exsistendo Aegidius Forcellinus dicit quod exsistere est prodire uel exire uel apparere.  etiam dicit quod exsistere uocabulum esse significare potest sed ita ut aliquem exeundi uel apparendi motum adsignificet.

simili modo in Latinitate postantiqua exsistere uocabulum in actu esse significat sed cum qualificatione.  nam quod exsistere uocabulum in actu esse significat in Summa Theologiae (I.5.2) importatur.  nam ubi Sanctus Thomas dicit "per non existentia intelligamus non ea simpliciter quae penitus non sunt sed ea quae sunt in potentia et non in actu" ibi importatur quod exsistere uocabulum significat in actu esse.  illi autem significationi est qualificatio.  nam quamquam Deus in actu est tamen apud Sanctum Thomam (I.12.1) Deus exsistere non dicitur quia Deus supra omnia ea quae exsistunt est.  ergo exsistere uocabulum in actu esse significat sed cum hac qualificatione quod de Deo praedicari non potest.

ergo Gerardus Casimirus Ubaghs in libro cui titulus est Ontologiae seu metaphysicae generalis elementa in paginis 21 et 22 dicit "si uox existere strictissime sumitur illud solum existit quod sistit (stat, est) ex alio siue ab alio; atque adeo etsi existere plus dicat quam esse generatim siue in uniuersum sumptum attamen absolute esse seu simpliciter esse, a se esse, longe plus est quam existere hoc sensu strictissimo acceptum."  idest, exsistere uocabulum in actu esse significat sed cum hac qualificatione quod id de quo praedicatur ab alio est.

tamen illam qualificationem exsistere uocabulum nescioquo tempore amisisse uidetur.  nam Gerardus ubi in eodem libro pergit "sin autem uocabulum existere sensu communiter recepto et maxime usitato intelligitur existere idem est ac realiter seu actu esse, non autem esse tantum posse, siue illud quod existere dicitur a se existat siue ab alio" ibi dicere uult quod exsistere uocabulum ita quoque adhiberi potest ut non adsignificet id de quo praedicatur ab alio esse.

o filii et filiae

hic id carmen quod o filii et filiae dicitur bene canitur. (in eo cinegrammate autem utinam ne aliae uoces audiri possent!)

alleluia, alleluia, alleluia

o filii et filiae,

rex caelestis rex gloriae

morte surrexit hodie.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

et mane prima Sabbati

ad ostium monumenti

accesserunt discipuli.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

et Maria Magdalene

et Iacobi et Salome

uenerunt corpus ungere.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

in albis sedens angelus

praedixit mulieribus

"in Galilaea est Dominus".

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

et Ioannes apostolus

cucurrit Petro citius;

monumento uenit prius.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

discipulis astantibus

in medio stetit Christus

dicens "pax uobis omnibus".

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

ut intellexit Didymus

quia surrexerat Iesus

remansit fere dubius.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

"uide, Thoma, uide latus,

uide pedes, uide manus.

noli esse incredulus."

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

quando Thomas Christi latus

pedes uidit atque manus

dixit "Tu es Deus meus".

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

beati qui non uiderunt

et firmiter crediderunt;

uitam aeternam habebunt.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

in hoc festo sanctissimo

sit laus et iubilatio.

benedicamus Domino.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

de quibus nos humillimas

deuotas atque debitas

Deo dicamus gratias.

alleluia

alleluia, alleluia, alleluia

mensisne Aprilis die septimo Iesus Christus crucifixus est?

ex historiographia Iesus Christus uidetur uno ex his diebus crucifixus esse:
anno Domini 27 mensis Aprilis die undecimo
anno Domini 30 mensis Aprilis die septimo
anno Domini 33 mensis Aprilis die tertio
anno Domini 34 mensis Aprilis die uicesimo tertio

fontes:
qui blogus "What Does the Prayer Really Say?" dicitur eius blogi haec scriptiuncula quae anno Domini 2008 mensis Aprilis die septimo edita est et haec scriptiuncula quae anno Domini 2011 mensis Aprilis die septimo edita est

de assecurantiae medicinariae problematibus

quod ad assecurantiam medicinariam attinet, huic tractatui inest argumentatio quod magna problemata sunt haec quod assecurantia per conductorem accipi solet et quod ea ultra inopinatas calamitates extendi solet.

de infante uocabulo

ad essentem in utero hominem infans uocabulum adhiberi potest, ut exempli gratia ex Titi Liuii libro xxiv (24.10) et Sancti Lucae Euangelio (1.41) et huius dissertationis titulo patet.

de eo quod paruuli uoluptatem differre et solitarie ludere discant

tractatus ex quo haec thesis assumi potest quod parentes oportet paruulos differendae uoluptati et lusui solitario assuefacere.

quaedam quae Baracus Obama et Catharina Sebelia fecerunt

eorum quae Baracus Obama de hominibus embryonicis et essentibus in utero infantibus fecit index hic legi potest; nouissime autem, ut hic dicitur, Obamae ministra Catharina Sebelia homines contraconceptiua et infantium abortum et sterilizationem promouere cogit.

de quodam optimo praeceptore

hic disseritur de quodam linguae Anglicae praeceptore qui Gulielmi Shaksperii Learum Regem his modis docuit: primum quod ille in cursus initio discipulis pollicebatur eos materiam intellecturos et amaturos esse; secundum ut discipuli materiam intelligerent ille eos cogebat omnium incognitorum uocabulorum singulorum significationes indagare et eis cognitis uersus iterum legere; idest, ille omnes singulas res tractabat.

ille praeceptor sciebat amorem ex intelligendo oriri. ergo tractatus scriptor dicit "quo magis Shaksperii dramata intelligebamus eo magis ea amabamus."

contra thesim quod praeceptores publici minorem quam aequum est mercedem accipiant

huic tractatui inest argumentatio quod scholarum publicarum praeceptores non minorem quam aequum est mercedem accipiunt.

de deligendo et reiiciendo

Ausonius Popma dicit "deligere est e multis idoneis aliquem eximium adsumere....eligere uero est e quauis multitudine unum secernere....itaque plus est deligere quam...eligere".

Aegidius Forcellinus consentire uidetur quippe qui dicit "saepe confunduntur eligere et deligere. sed haec ita sunt diuersa, ut deligi dicatur is qui ex pluribus et idoneis, eligi qui ex promiscua multitudine legitur".

deligendo contrarium est reiicere, ut Crombius dicit. nam Cicero dicit "deligere bona, reiicere contraria". reiicere autem ab repudiando sic differt: illud ex qualibet causa fit, hoc autem, ut Festus dicit, "ob rem pudendam".

de tribus uocabulorum paribus

ut ex Crombio summatim dicatur:

omnis et nullus uocabula sibi inuicem contraria sunt.

cunctus et seiunctus diuersusque uocabula sibi inuicem contraria sunt.

uniuersi et singuli uocabula sibi inuicem contraria sunt.

de euentu et exitu

quamquam Ausonius Popma de euentu et exitu dicit "euentus est successus rerum nondum ad finem perductarum, exitus est finis rei qui sequitur euentum et absoluit" tamen ex iis quae Ludouicus et Breuis de euentu et exitu dicunt uidetur quod ea uocabula maxime differunt in hoc quod exitus quidem praecipue principio opponitur et significat quod res non producitur, euentus autem relatiue ad consilium et actum se habet. nam Cicero dicit "euentus est alicuius exitus negotii" et "in rebus magnis memoriaque dignis consilia primum deinde acta postea euentus exspectantur".

de errando et uagando

inter errandum et uagandum Ausonius Popma sic distinguit: "errare est per loca sola et ignota discurrere, uagari per diuersa. illud solitudinem, hoc dispersionem exprimit".

Aegidius Forcellinus autem de errando dicit "[erro:] incertus uiae ignarusque huc illuc feror....errare etiam dicuntur qui libere ultroque et nullo sibi proposito itineris fine uagantur....saepe est a uero deflectere labi falli". ex sententia prima et tertia uidetur quod errare in malam partem significare potest, uagari autem non ita significat.

de industria et studio

de industria et studio Ausonius Popma dicit "industria uersatur in agendo...[et] est...laboris atque operae. studium est attentio animi".

de defungendo et perfungendo

de defungendo et perfungendo Ausonius Popma dicit "defungi est liberari molestiis et periculis, perfungi est peruenire ad exitum siue honorum siue laborum. illud semper denotat finem aduersarum rerum, hoc et bonarum et malarum" et exempla ab Vergilio et Liuio et Cicerone sumit.

de detrimento et damno

de detrimento et damno Ausonius Popma dicit "damnum significat amissionem et ademptionem quarumcumque rerum quas habuimus, detrimentum autem deminutionem uel attenuationem, quod quidem minus est quam damnum".

de fatendo confitendo profitendoque

ut in huius libri pagina 70 et huius libri pagina 69 memoratur, Cicero in pro Caecinna oratione sic dicit "confitetur atque ita libenter confitetur ut non solum fateri sed etiam profiteri uideatur".

et Nonius Marcellus in "De differentia similium significationum" opere dicit "confiteri et profiteri hoc distant quod profiteri uoluntatis est confiteri necessitatis et coactus. Cicero pro Manilio: 'hic ego non solum confiteor uerum etiam profiteor.' honestius profiteri quam confiteri." ea Ciceronis sententia etiam in huius libri cui titulus est "M. Tullii Ciceronis Orationes Fragmentariae" pagina 41 tractatur. ibi Ioanna Crauforda dicit quod apud Ciceronem confiteri ad fatendum scelus quam ad alios usus multo saepius adhibetur.

de speciei humanae origine

in ea epistola encyclica quae "Humani generis" incipit Pius papa XII euolutionismum tractari sinit sed dicit nequaquam apparere quomodo polygenismus fidei Christianae congruere possit:

"Quamobrem Ecclesiae Magisterium non prohibet quominus « evolutionismi » doctrina, quatenus nempe de humani corporis origine inquirit ex iam exsistente ac vivente materia oriundi — animas enim a Deo immediate creari catholica fides non retinere iubet — pro hodierno humanarum disciplinarum et sacrae theologiae statu, investigationibus ac disputationibus peritorum in utroque campo hominum pertractetur ; ita quidem ut rationes utriusque opinionis, faventium nempe, vel obstantium, debita cum gravitate, moderatione ac temperantia perpendantur ac diiudicentur; dummodo omnes parati sint ad Ecclesiae iudicio obtemperandum, cui a Christo munus demandatum est et Sacras Scripturas authentice interpretandi et fidei dogmata tuendi (cfr. Allocut. Pont. ad membra Academiae Scientiarum, 30 novembris 1941: A. A . S . v ol. XXXIII, p. 5o6). Hanc tamen disceptandi libertatem nonnulli temerario ausu transgrediuntur, cum ita sese gerant quasi si ipsa humani corporis origo ex iam exsistente ac vivente materia per indicia hucusque reperta ac per ratiocinia ex iisdem iudiciis deducta, iam certa omnino sit ac demonstrata; atque ex divinae revelationis fontibus nihil habeatur, quod in hac re maximam moderationem et cautelam exigat.
Cum vero de alia coniecturali opinione agitur, videlicet de polygenismo, quem vocant, tum Ecclesiae filii eiusmodi libertate minime fruuntur. Non enim christifideles eam sententiam amplecti possunt, quam qui retinent asseverant vel post Adam hisce in terris veros homines exstitisse, qui non ab eodem prouti omnium protoparente, naturali generatione originem duxerint, vel Adam significare multitudinem quamdam protoparentum; cum nequaquam appareat quomodo huiusmodi sententia componi queat cum iis quae fontes revelatae veritatis et acta Magisterii Ecclesiae proponunt de peccato originali quod procedit ex peccato vere commisso ab uno Adamo, quodque generatione in omnes transfusum, inest unicuique proprium (cfr. Rom. 5, 12- 19; Conc. Trid. sess. V, can. 1-4)"

contra quandam recentiorem thesim polygenisticam quod nos homines hodierni non ab duobus sed ab decem milibus hominum originem habemus hic tractatus, ut mihi uidetur, suggerit quod haud uerisimile est quod quae mutatio homines ab aliis similibus speciebus separauit ea mutatio decem milibus indiuiduorum simul euenerit, probabilior autem est haec historia:

1) fuerint decem milia animalium quae hominibus similia homines non fuerint
2) uni animali euenerit ea mutatio quae hominem definit et eum ab similibus animalibus separauerit
3) ille unus homo et primus cum illis similibus animalibus fertilem prolem genuerit
4) ii quae illius hominis primi et similium animalium proles erat illam patris mutationem humanam acceperint et ergo homines fuerint
5) homines actu uenereo cum illis similibus animalibus acto plures homines genuerint ita ut illa hominibus similia animalia non iam orirentur sed esse desierint
6) homines autem multiplicabantur.

si ea historia uera est dici potest quod nos homines hodierni ab decem milibus indiuiduorum originem habemus. ergo modernae biologiae satisfit.

simul si ea historia uera est nos homines hodierni ab decem milibus indiuiduorum sed non ab decem milibus hominum originem primam habemus. immo nos homines hodierni ab decem milibus indiuiduorum inter quos unus homo isque primus erat originem habemus. et dici potest quod ille homo primus ante gignendam ullam prolem, idest inter supradictae historiae partes secundam et tertiam, peccatum primum fecit. ergo fidei Christianae satisfit.

de eo quod est a priore ratiocinari et eo quod est a posteriore ratiocinari

a priore ratiocinari et a posteriore ratiocinari--nam ex regulis grammaticis oportet adiectiui comparatiui formam ablatiuam singularem in e littera desinere--in hoc tractatu sic explicantur. ex Emmanuele Kantio a posteriore ratiocinari est ex rebus sensis uel post res sensas ratiocinari, a priore autem ratiocinari est ante res sensas uel sine rebus sensis ratiocinari. ergo inductio semper a posteriore procedit, deductio autem a priore aut a posteriore procedere potest. ex usu autem scholastico a posteriore ratiocinari est ex re causata ratiocinari, a priore autem ratiocinari est ex causa ratiocinari. in hac re pereat Kantii usus, floreat autem usus scholasticus, sicut in ceteris philosophiae partibus.

de caeruleo et caerulo

Ausonius Popma Frontonem sequens dicit "caerulus naturae color est, caeruleus naturam fingit". tamen id discrimen dubium esse uidetur cum Ausonius addit "tamen haec [uocabula ita adhibentur] ut plurimum confundantur apud poetas maxime". Frontonis autem opinionem Aegidius Forcellinus omnino reiicit cum caeruleum et caerulum tractans concludit "Fronto discrimen statuit inter caerulum et caeruleum ut illud sit naturae color, hoc naturam fingat. sed falsum id esse ex allatis exemplis satis constat. illud uerius utrumque idem omnino significare sed caerulum a poetis tantummodo (quibus adde Appul.[eium] qui poeticis floribus passim stilum aspergit), caeruleum etiam a prosae scriptoribus adhiberi".

de bibendo et potando

Sanctus Isidorus dicit "bibere naturae est, potare luxuriae".

Ausonius Popma dicit bibere esse potum modice et ad naturae necessitatem accipere, potare autem esse potu affluenter et ad ebrietatem repleri, et ita bibere sobrios, potare ebriosos.

Ludouicus et Breuis dicunt bibere ex siti uel naturali indigentia fieri solere, potare autem ex animo concitato uel habitu uel ceteris talibus rebus.

de eo quod est annuere et eo quod est innuere

de eo quod est annuere et eo quod est innuere Ausonius Popma dicit "annuere est nutu aliquid affirmare unde et pro concedere usurpatur sicut abnuere et abnutare pro negare; innuere est occultis signis aut uerbis sensa mentis aperire siue affirmando siue negando".

aqua iuniperea et tonica

ualde felix tractatus!

de uerborum ordine

quae "Ad Demonicum" oratio Isocrati attributa fuit eius orationis sententiam primam, ut hic exempli gratia est, Antonius Vrceus Codrus sic Latine reddidit: "In multis quidem, o Demonice, multum diferentes inueniemus et studiosorum sententias et improborum cogitationes multum autem maximam diferentiam sumpserunt in ad inuicem conuersationibus" (in "Codro e l'umanesimo a Bologna" Ezio Raimondi p. 193). id quod ad uerborum ordinem attinet, inter eius sententiae ultima quattuor uerba sunt duae praepositiones altera post alteram. "ad inuicem" uerba quidem adiectiui conuersationes describentis partem agunt. itaque quasi "in illis conuersationibus" uerba scripta essent sic eodem ordine posita sunt "in ad inuicem conuersationibus" uerba.

iocus

quidam amicus hunc iocum mihi dixit:

Iulius Caesar in cauponam ingressus cauponi dicit "Martinus, quaeso". caupo autem respondet "Martini?" Iulius Caesar autem respondet "pereat! si duplex cupiuissem ita petiuissem!"

de concilio oecumenico Vaticano secundo

 

primum haec oratio quam Iosephus cardinalis Ratzinger anno 1988 habuit. ibi dixit "hoc concilium haud ullum dogma definiuit sed ex deliberatione elegit ut in humili ordine remaneret tantummodo pastorale concilium." 

secundum hic tractatus in quo praecipua thesis est haec quod concilii oecumenici Vaticani secundi, quippe cui inerat nec professio quod dogmaticum esset nec pollicitio quod necessarium ad infallibilitatem Spiritus Sancti auxilium haberet sed finis pastoralis professio eaque tris, conclusiones infallibiles non sunt.

quod ad id quod concilium oecumenicum Vaticanum secundum non dogmaticum sed pastorale erat attinet, primum in allocutione inaugurali Ioannes papa XXIII dixit "est enim aliud ipsum depositum fidei seu ueritates, quae ueneranda doctrina nostra continentur, aliud modus quo eaedem enuntiantur, eodem tamen sensu eademque sententia. huic quippe modo plurimum tribuendum erit et patienter, si opus fuerit, in eo elaborandum; scilicet eae inducendae erunt rationes res exponendi quae cum magisterio cuius indoles praesertim pastoralis est magis congruant." deinde prope finem Paulus papa VI dixit "[hoc concilium] nullum doctrinae caput sententiis dogmaticis extraordinariis definire uoluerit". etiam in quadam notificatione dicitur "ratione habita moris conciliaris ac praesentis concilii finis pastoralis, haec s. synodus ea tantum de rebus fidei uel morum ab ecclesia tenenda definit quae ut talia aperte ipsa declarauerit", sic autem declarauisse illud concilium numquam uidetur, id quod hic dicitur.

haec scriptiuncula etiam hunc locum et hunc locum tamquam fontes adhibuit.

de paruulorum institutione nonnullae theses

ex hoc tractatu uel eo libro quem ille tractat nonnullae theses:

institutio praeceptoria nullius momenti est.

ad meliorem paruuli institutionem uia nulla est nisi hoc quod temporis plus in eius paruuli statui idoneam institutionem sumatur.

discipulorum in lectione numerum minuere utile est.

annus scholasticus et dies scholasticus augendi sunt.

in schola quales res ad docendum non attinent tales res minuendae sunt.

ad meliorem institutionem necesse est qui discipulorum actus discendo obstant eos actus non tolerari.

praeceptores spectandi sunt ut satis doceant et ne ab studiorum curriculo discedant.

de delectatione et oblectatione

Riddulus et Arnoldus cum id quod est delight uerbum Anglicum tractant dicunt delectare uerbum significare hoc quod magna et absoluticia uoluptas per se uel propter se sentiatur, oblectare autem uerbum significare hoc quod uoluptas relatiue ad alium animi motum exempli gratia taedium sentiatur. Mansionilinus in parte 795 similia dicere uidetur. itaque in parte 794 dicitur "oblectatione taedium fallimus; delectatione ducitur animus". ea delectationis uel delectandi uocabulorum interpretatio his Ciceronis locis congruere uidetur: de Oratore 1.43.193 et 3.38.155 et etiam epistola familiari 6.12. ea autem oblectationis uel oblectandi uocabulorum interpretatio congruere uidetur huic Ciceronis Laelii loco (103) in quo ille de requie plena oblectationis dicit. nam ibi oblectatio ad requiem attinet; requies autem ipsa relatiue ad curas uel sollicitudines habetur; ergo saltem in illo Ciceronis loco oblectatio quodam modo relatiua est.

mihi decernendum erat quomodo id quod amusement park Anglice dicitur Latine dici posset. ita autem considerato quid delectatio et oblectatio significent campum delectatorium uocabulum campo oblectatorio uocabulo antehabeo.

de aestimatione et existimatione

Aegidius Forcellinus dicit "[existimatio] differt ab aestimatione, quod haec fere ad pretia refertur; existimatio ad cetera. praeterea aestimatio est de re perpensa et cognita iudicium; existimatio est de re putata et probabili. contra alii putant aestimationem esse cogitationis et opinionis, existimationem perfecti omnino iudicii".

Ludouicus et Breuis dicunt quod aestimare quidem est discernere quanti aliquid sit uel quo dignum aliquid sit, existimare autem quippe quod ex aestimando euenit est rem post quantitatis uel dignitatis aestimationem quolibet modo iudicare, idest "ex pretio rei iudicare". Ausonius Popma quamquam hanc sententiam "prius rem aestimamus, deinde qualis sit existimamus" refert tamen dicit "[ea] interpretatio...non satis explicat ueram et propriam harum uocum differentiam. nam aestimare est...res comparare et componere atque ita expendere quid parui aut magni referat, quid sit probandum aut improbandum. existimare autem est iudicare, bene uel male opinari....illud fit ex rerum collatione. hoc est opinionis et iudicii, ut aestimo te magni; existimo te magnum". id quod hanc sententiam probat, Ludouicus et Breuis ostendunt quod ei quod est existimare oratio obliqua saepius quam genitiuum iungitur.

de adueniendo et aduentando

Ausonius Popma dicit: "Aduenire dicitur, et qui iam in propinquo est, et Aduenisse, qui iam adest. Aduentat, qui longius abest in itinere. Nec is aduentasse dicitur, quum peruenerit."

Aegidius Forcellinus de aduentando dicit: "Videtur subesse huic u. celeritatis quaedam motio".

Ludouicus et Breuis de aduentando dicunt: "to come continually nearer to a point [ad locum propius continenter uenire] (cotidianis itineribus accedere et appropinquare, Manut. ad Cic. Fam. 2.6 init)...esp. with the access. idea of speed, haste)".

de dando dedendo tradendoque

Ausonius Popma in De differentiis uerborum libro secundo dicit "Dare est transfundere in alium Dominium rei.--Tradere est nudam rei Possessionem alteri cedere, non Proprietatem. Itaque si quis stipuletur rem suam sibi dari, erit inutilis Stipulatio; at contra utilis, si tradi stipuletur" et hanc Donati sententiam citat "Dare esse quod repetas; dedere ad perpetuum."

Aegidius Forcellinus autem dicit dedere esse "idem quod do, trado, addico: de autem augendi uim habet, ut significet totum et omnino dare".

de dominio et possessione

ut quem librum Thomas Sandars de Iustiniani Institutionibus scripsit in eo libro dicitur, dominium quidem seu proprietas est totum habendi ius; possessio autem dominio cedit. et in dominio quidem non inest tenere; in possessione autem insunt tenere et in animo habere domini modo uti.

de arte pictoria moderna

Cordelia "Carole," inquit "nonne Ars Visualis Moderna tota nugalis est?"
"nugalissima."

eas "Bridesheadae Reuisitatae" sententias probare intantum uidetur hic de arte pictoria moderna tractatus inquantum dicit quod cum modernigeneri pictoris tabula picta cum paruuli aut animalis bruti tabula picta comparata esset inter talium occasionum triginta et quadraginta partes centesimas ab artis uisualis discipulis antehabita est paruuli aut animalis bruti tabula picta.

quomodo discipuli saeculo undeuicesimo in uniuersitates scholarium admissi sint

in hoc tractatu, quem quidam amicus ad me misit, tractatur quomodo discipuli in his foederatis ciuitatibus saeculo undeuicesimo in uniuersitates scholarium admissi sint. quod examen in uniuersitate scholarium Haruardiana anno 1869 adhibitum est id examen hic uideri potest.

de progressione oeconomica

hic tractatus tractat quae ad progressionem oeconomicam necessaria sint, exempli gratia quod leges fiant exerceanturque et quod rerum proprietas ualeat et quod rectores politici honeste se gerant.
 
ad rerum proprietatem attinent hae sancti Thomae Aquinatis sententiae: "quod homo propria possideat....est...necessarium ad humanam uitam, propter tria. primo quidem, quia magis sollicitus est unusquisque ad procurandum aliquid quod sibi soli competit quam aliquid quod est commune omnium uel multorum, quia unusquisque, laborem fugiens, relinquit alteri id quod pertinet ad commune; sicut accidit in multitudine ministrorum. alio modo, quia ordinatius res humanae tractantur si singulis immineat propria cura alicuius rei procurandae, esset autem confusio si quilibet indistincte quaelibet procuraret. tertio, quia per hoc magis pacificus status hominum conseruatur, dum unusquisque re sua contentus est" (Summa theologiae IIaIIae.66.2).

de collegiis operatoriis

his diebus quippe quibus de collegiis operatoriis multa dicuntur memoria digna esse uidetur haec Sancti Pii papae X epistola encyclica in qua tractatur quae cautio catholicis in non mere catholicis collegiis operatoriis adhibenda sit.

de inflatione pecuniaria

ut in hoc tractatu narratur, nuper dum argentariae foederalis Noueboracensis praeses in publico colloquio ad quaestiones respondet multi propter cibi et benzini pretia aucta solliciti esse uidebantur et cum ille itabellarum pretiorum minutorum mentionem contra fecisset quidam homo "itabellam" inquit "esse non possum"!

de nominum Hebraicorum accentu

quamquam linguae Latinae inest haec regula quod paenultima syllaba si longam uocalem habet accentum accipit tamen ea regula in nominibus Hebraicis non ualere uidetur. nam haec ex lingua Hebraica in linguam Latinam accepta nomina, ut in Aegidii Forcellini Onomastico scripta sunt, longam uocalem in paenultima syllaba habent sed in Breuiario Romano accentum in antepaenultima syllaba habent:

Ioachim exempli gratia in Breuiarii pagina 831
Ionathas exempli gratia in Breuiarii pagina 440
Iosaphat exempli gratia in Breuiarii pagina 460
Iosue exempli gratia in Breuiarii pagina 425
Michael in multis Breuiarii paginis

tamen de Michaele nomine Aegidius dicit "ad quantitatem quod attinet, hac neglecta aut ignorata, priores duae syllabae corripiuntur".

de Beniamin nomine in quo Aegidius priorem i litteram uocalem esse asserit haec dicit: "[syllaba] prima tamen hebr.[idest, Hebraice] breuis, latin.[idest Latine] producitur, mediae autem syllabae corripiuntur a Venant. 2 carm. 21.14". in Breuiario Romano autem Beniamin nominis prior i littera consonans esse uidetur quia exempli gratia in pagina 431 Beniamin nomen accentum in e littera habet.